Η παράδοση που θέλει πρώην αεροδρόμια να μετατρέπονται σε σιρκουϊ αγώνων ταχύτητας είναι παγκόσμια τάση. Στη χώρα μας ο πρώτος αγώνας ταχύτητας που διοργανώθηκε ποτέ, βρήκε “στέγη” στο Τατόϊ… σε έναν παλιό αεροδιάδρομο που ευγενικά παραχώρησε η Πολεμική Αεροπορία. Εκεί… στη χρυσή δεκαετία του ’60… τη δεκαετία των επαναστάσεων… Γράφτηκαν χρυσές σελίδες στο Τατόϊ… έγιναν πάρα πολλοί αγώνες και παρήλασαν όλα τα μεγάλα ονόματα των Ελληνικών αγώνων εκείνης αλλά και της αμέσως μεταγενέστερης εποχής… Πιο πρόσφατα, στη δεκαετία του ’90 τη σκυτάλη της παράδοσης την πήρε η Τρίπολη. Επικές στιγμές… έντονα συναισθήματα… Παρόμοιες στιγμές και εικόνες έχουν ζήσει και βιώσει όσοι βρέθηκαν παλαιότερα στο Τυμπάκι της Κρήτης… ή ακόμα και στις μέρες μας στη Ρόδο στο αεροδρόμιο των Μαριτσών. Μία πολύ… επιδερμική αναφορά σε μερικά “κλασσικά” circuit που φιλοξένησαν αγώνες ταχύτητας στη χώρα μας απ’ αρχής τους… καθώς και άλλοι πολλοί χώροι έχουν κατά διαστήματα φιλοξενήσει τέτοια events ( Χίος, Χανιά, Ελληνικό κ.α ) Εκτός Ελλάδος από τις διασημότερες περιπτώσεις αεροδρομίων που μετετράπησαν σε πίστες ταχύτητες είναι το Silverstone. Πριν τελικά γίνει κανονική πίστα, επί σειρά ετών φιλοξένησε πάμπολλους αγώνες και θεωρήθηκε – όχι άδικα – ένας από τους κλασσικούς ναούς της ταχύτητας. Ο κατάλογος μετατροπής παλαιών αεροδρομίων σε πίστες αγώνων ταχύτητας ανά τον κόσμο είναι πολύ μεγάλος. Είναι πιθανόν η πιο πάνω μακροσκελής εισαγωγή να σας έχει μπερδέψει αλλά το αντικείμενο που τελικά πραγματεύεται το παρόν άρθρο δεν είναι άλλο από τη πίστα της Sebring. Η τοποθεσία της είναι στις Ηνωμένες Πολιτείες και τοπογραφικά στη περιοχή της Φλόριντα.
Η ιστορία της ξεκινά αρκετά παλιά… Αρχικά ήταν ένα αεροδρόμιο εκπαίδευσης πιλότων πάνω στα θρυλικά B52 που μεσουρανούσαν κυρίως κατά το δεύτερο Παγκόσμιο… Ήταν παραμονή της πρωτοχρονιάς του 1950 όταν για πρώτη φορά διοργανώθηκε αγώνας στη συγκεκριμένη “πίστα” που είχε διάρκεια έξι ωρών μετουσιώνοντας το όνειρο ενός Αμερικάνικου Λε Μανς σε πραγματικότητα… έστω και υπό κλιμακα. Μόλις δύο χρόνια αργότερα στις 15/3/1952 διοργανώθηκε και ο πρώτος 12ωρος αγώνας.
Αυτή η διάρκεια αγώνα, ήταν που έμελλε τελικά να καθιερωθεί μέχρι τις μέρες μας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι στα εξήντα πέντε χρόνια που έχουν μεσολαβήσει μέχρι σήμερα, δεν έχει διοργανωθεί σχεδόν κάθε είδους και διάρκειας αγώνας. Η διαδρομή, όπως εύκολα μπορεί να μαντέψει κανείς, έχει αλλάξει στο πέρασμα του χρόνου.
Όλα αυτά τα χρόνια, αρκετά θανατηφόρα ατυχήματα και άλλοι παράγοντες, έχουν συμβάλλει στο γεγονός τα αρχικά 8,4 χιλιόμετρα να μεταβληθούν στα σημερινά σχεδόν 6 χιλιόμετρα διαδρομής, με τις ατελείωτες, στην αρχική μορφή, ευθείες που οδηγούσαν σε πολύ κλειστές στροφές να έχουν δώσει τη θέση τους σε στροφές και “σικέϊν” ( εμείς κατά περίπτωση το κάνουμε ακόμα με… αχυρόμπαλλες ), ενώ ενδιάμεσα έχουν υπάρξει και άλλες παραλλαγές της διαδρομής που ποικίλουν όσον αφορά τη τελική απόσταση εκκίνησης-τερματισμού. Από τα 6 χιλιόμετρα διαδρομής τα 4,9 αποτελούνται από άσφαλτο και το 1,1 από… μπετό. Το χαρακτηριστικότερο γνώρισμα της συγκεκριμένης πίστας είναι οι … ανωμαλίες της. Οι ανωμαλίες του οδοστρώματος για να είμαστε πιο ακριβείς, μαζί με την αλλαγή του συντελεστή πρόσφυσης στα κομμάτια που ενώνονται οι δύο διαφορετικού τύπου επιφάνειες. Αποτελεί γρίφο για γερούς λύτες η ρύθμιση οποιουδήποτε αυτοκινήτου προκειμένου να σταθεί με αξιώσεις στις προκλήσεις της πίστας. Πρέπει να συνδυάζει κανείς την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη τελική για να εκμεταλευτεί τις ευθείες της αλλά και να καταφέρει να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις που έχουν παρατεταμένες στροφές υψηλών ταχυτήτων, πολύ κλειστές που χρειάζονται πλήρη επιτάχυνση από χαμηλές ταχύτητες… εσάκια με ψηλά απότομα κερμπς που καιροφυλακτούν να τιμωρήσουν όποιον δε τα σεβαστεί… 
Κερασάκι στη τούρτα οι προαναφερθείσες… ανωμαλίες… Η πλατιά τελευταία στροφή ( 17η ) πριν την ευθεία εκκίνησης που ναι μεν χωράει 3 αυτοκίνητα σε πλάτος… που έχει περισσότερες από μία ιδανικές γραμμές… και που στη κορυφή της σε περιμένουν κάθε φορά πολύ απαιτητικές προεξοχές που διαταράσσουν την ισορροπία του αυτοκινήτου και σε αναγκάζουν σε ασκήσεις ακριβείας… “με πολλά” στην αγωνιστική διάλεκτο. Είναι σχεδόν εφιαλτικό το σενάριο που περιγράφω παραπάνω αλλά συγχρόνως αυτή είναι και η μαγεία του. Να βρεις τα όρια. Τα όρια του αυτοκινήτου…των ρυθμίσεων… τις δικές του ο καθένας σαν οδηγός…. να τα κάνεις όλα αυτά να συνδυάζονται αρμονικά… και να διατηρείς έναν σταθερό και ταυτόχρονα γρήγορο ρυθμό επί 6-8-12 ώρες… Ένα από τα ευτράπελα που έχουν σημειωθεί κατ επανάληψη στο συγκεκριμένο αγώνα ( στη πραγματική ζωή ) είναι και ο… αποπροσανατολισμός των οδηγών. Πολλές φορές κατά τη διάρκεια της νύχτας κυρίως, αλλα και της ημέρας, έχει συμβεί οδηγοί να βγαίνουν εκτός πίστας και να χανουν το δρόμο που οδηγεί πίσω σε αυτή περιφερόμενοι για πολλή ώρα προσπαθώντας να προσανατολιστούν. Η Sebring με τις παραξενιές της, τις απαιτήσεις της και τη μαγεία της είναι ο στίβος που μεθαύριο θα κληθούμε να αγωνιστούμε στο iracing. Καθώς η στιγμή της έναρξης του NEO Endurance Series έφτασε, την ερχόμενη Κυριακή 16/10, 50 ομάδες θα προσπαθήσουν για το καλύτερο σε έναν αγώνα διάρκειας έξι ωρών. Στον αγώνα, όπως ήδη έχουμε γράψει σε άλο άρθρο, αγωνίζονται 3 κατηγορίες αυτοκινήτων και αυτό κάνει τη πρόκληση ακόμα πιο δυνατή. Η ομάδα μας θα αγωνιστεί στην πιο αργή από τις τρεις ( GTS ) και οι διαθέσιμες επιλογές είναι μόνο δύο. Audi R8 LMS και Mercedes AMG GT3. Με όπλο μας μία Mercedes θα προπαθήσουμε να επιβληθούμε επί 15 αντιπάλων της ίδιας κατηγορίας, με τα ντουμπλαρίσματα των πιο γρήγορων συνδυασμών να περιπλέκουν ώς συνήθως τις καταστάσεις και θεωρείται δεδομένο πως η ταχύτητα δεν θα είναι ο μοναδικός παράγοντας που θα κρίνει την όποια επιτυχία ή μή, για καμία ομάδα. Αρωγοί στη προσπάθεια, όπως πάντα άλλωστε, οι χορηγοί μας Πάλλας & Dynamic Sim Racing.
Ο αγώνας θα μεταδοθεί από το RacespotTV.
A worldwide trend that became a tradition in transforming formal airports into racetrack facilities. In our country, the very first race that ever held, found “shelter” in Tatoi… an old runway that was kindly granted by the Greek military air force. There… in the unique era of `60s… in the decade of “revolutions” … Many pages of history were written with golden quills… many races took place and during those races all the great names of the Greek race crew of that time and the time after, paraded, leaving burning marks on track. However, more recently, in the ‘90s, the baton of this tradition was handed over to Tripolis. Epic moments… intense feelings… Similar pictures and frames with the ones of those who had the chance to witness in earlier times at the Tibaki races in Crete and later on and even in our days in Rodos island at Maritsa’s airport. A very superficial reference to some “classic” circuits that hosted racing events in Greece from their very first beginning…. Since once in a while many places have accommodated such happenings, Chios island, Chania – Crete, Elliniko airport – Athens and many other. Heading out of borders of Greece, one of the most famous examples of an airport transformed in a runway is Silverstone. For years, even before finally became an official racetrack, it held numerous races and not without reason, it was declared one of the “classic temples of speed”. The list of converted old airports to runways all around the world is huge.
It is most likely that the above lengthy introduction has already confused you, but eventually you will realize that the subject of this article is none of the less Sebring race track.
Sebring is located in United States in Florida area. Its’ story starts a long time ago… Originally it was assigned as an airport training base for the legendary B52 that were culminate in WWII (world war II).
It was New Year’s Eve in 1950s, when for the first time a race was held in this particular runway. A 6-hour lasting race bringing the dream of an American Le Mans to life… even in a smaller scale. Only two years later, on 15/3/1952, the first 12-hour endurance race is organized. That duration was meant to be established as the optimum race time, up until our days, without that excluding the organization of almost every kind and time-lasting races through the 65 years from past to present.
As anyone can easily guess, the route has changed through the years. Many deadly accidents and a variety of factors over time have contributed in the alteration of the first 8.4 km to today’s almost 6km. The endless straights leading to very closed-loop turns have given up their place to turns and chicanes (we still make them with hay) while there have also been and other versions of the route that vary as regards the final distance between start and finish line. The 4.9km out of 6km of route are asphalt and 1.1km concrete… The track’s defining feature is its abnormalities and to be more specific the bounces of pavement combined with the changes on coefficient of adhesion in the weld between the two different surfaces. It is a strong puzzle and a great test for the capable ones to adjust any setting of any car in order to stand up to the challenges of this racetrack. Someone must combine the highest top speed, so that he can take fully advantage of its straights, but also to cope with the demands of the extended high speed turns, too close-loop that needs full acceleration from low speeds… chicanes with high and sharp curbs that lurks to punish whoever disrespect them… and on top the above-mentioned… abnormalities.
The extensive last turn (17th), before the straight on the start line that might fits 3 race cars in its width…. and has more than one ideal lines but every time on her peak there are demanding projections that awaits you, projections that disturb the balance of your car and forces you to precisely tactical maneuvers… with “lots” in racing jargon. It is almost a nightmare scenario what I describe above but in the same time this is its magic. Find the limits and reach them… The limits of the car… of the settings… each driver his settings…. Make everything combined and blend harmoniously… and keep a steady but at the same time swift pace for 6-8-12 hours…
One of the most common unfortunate events that has been noted repeatedly in the specific race (in real life) is the disorientation of the drivers. On several occasions, mainly in night time but also during the day it happened that many drivers went off track and lost their way back, wondering off for a long time, trying to orientate themselves towards the runway once more.
Sebring with its oddities, its demands and its magic is the track we are about to challenge the day after tomorrow in iRacing platform. As the opening of NEO Endurance Series arrives the forthcoming Sunday 16/10, 50 teams are going to try for the best optimal result in a 6hour duration race with the competition between 3 different car categories adding more spice to the goal.
Our team is going to compete on the slower of three (GTS) and our available choices were just two, Audi R8 LMS και Mercedes AMG GT3. And so, “armed” with our Mercedes we will try to dominate among the 15 opponents of the same category, with the fastest combination of drivers/cars overtaking the racetrack, complicating as usually the situation. Moreover, it is a status quo, for every team, that speed is not the only factor that will decide the success or not of any achievement.
As always, helpers in our try, our sponsors Pallas Parts & Dynamic Sim Racing.
The race is going to be broadcasted by RacespotTV. Until then, farewell and see you on track!
