Το ημερολόγιο δείχνει 1η Αυγούστου 1976. Το “τσίρκο” της φόρμουλα 1 πιστό στο ραντεβού που όριζε το πρόγραμμα, βρίσκεται στη Γερμανία, στη πίστα του Nürburgring.
Το μήκος της, την εποχή εκείνη, είναι 22835 μέτρα. Το προσωνύμιο της ειναι … “Πράσινη Κόλαση” και όχι άδικα. Είναι μία διαδρομή χαραγμένη μέσα στα βουνά Eifel, το μακρυνό ακόμα και για εκείνη την εποχή 1925, της οποίας η σχεδίαση και υλοποίηση διήρκεσε 2 χρόνια.
Εξαιρετικά δύσκολη, επικίνδυνη, προκλητικά όμορφη, μοναδικά απαιτητική… Μία διαδρομή μύθος… σχεδιασμένη ώστε να αποτελέσει το alter ego του Targa Florio, άλλη θρυλική διαδρομή…, που κατάφερε να ανταποκριθεί απόλυτα στο ρόλο της.
Τη προηγούμενη χρονιά ( 1975 ) ο Niki Lauda γίνεται ο πρώτος οδηγός που καταφέρνει να πέσει κάτω από τα εφτά λεπτά, κάνοντας ρεκόρ πίστας 6.58.6, προκειμένου να ολοκληρώσει τη διαδρομή και στη χρονιά που βρισκόμαστε το στοίχημα είναι ποιός θα είναι αυτός που θα μπορέσει να το επαναλάβει ή να “σπάσει” το ρεκόρ.
Η πίστα, λόγω του τεράστιου μήκους της είχε πολλά κενά ασφαλείας ενώ και ο απαιτούμενος αριθμός κριτών και ιατρικού προσωπικού ήταν τόσο μεγάλος που οι διοργανωτές δε μπορούσαν να τον καλύψουν. Ο καιρός το Σαββατοκύριακο του αγώνα ήταν άσχημος και πολύ βροχερός και αυτό στα βουνά Eifel έχει πολλές φορές άλλη διάσταση από τη συνηθισμένη.
Ο Lauda πρωτοπόρος τότε σε θέματα ασφαλείας προσπάθησε να μποϊκοτάρει τον αγώνα αλλά για μία ψήφο η πρόταση δε πέρασε και έτσι ο αγώνας ξεκίνησε κανονικά. Η ιστορία λέει πως κάποιοι πήραν ρίσκο ξεκινώντας με ελαστικά για στεγνό, στη βρεγμένη πίστα, ελπίζοντας πως κάπου στα 23 χιλιόμετρα θα έχει στεγνώσει το οδόστρωμα και θα επωφεληθούν…
Εκείνο το απόγευμα καθόμουν στο κρεββάτι σε κάποιο διαμέρισμα της λεωφόρου Ποσειδώνος. Σημαδιακή μέρα καθώς κάποιοι θείοι έφευγαν? γύρναγαν? από Αγγλία… δεν είμαι σε θέση να θυμάμαι…ήμουν 5 χρονών. Όμως θυμάμαι τις εικόνες…. μία φόρμουλα – αυτό ήταν τότε τα μονοθέσια για ένα παιδί…φόρμουλες – να χτυπάει από άκρη σε άκρη τυλισμένη στις φλόγες … έναν άνθρωπο φλεγόμενο να απομακρύνεται από συναθλητές του – τι μεγαλείο αλήθεια! – από το φλεγόμενο μονοθέσιο… ασθενοφόρα… χαμός… το όνομα Niki Lauda φιγουράριζε παντού με μεγάλα γράμματα….
Αυτά έχουν μείνει στο μυαλό … εικόνες … και συναισθήματα που ακόμα θυμάμαι… εκείνο το σοκ ανακατεμένο με δέος…
Καποια στιγμή μέσα στο ίδιο έτος τον ξαναείδα να αγωνίζεται…δε μπορούσα να ξέρω τότε τι και πως … αλλά θυμάμαι και πάλι το θαυμασμό που ένιωσα… δε χώραγε στο μυαλό μου ένας καμμένος άνθρωπος να ξανα αγωνίζεται.
Τα χρόνια πέρασαν και όπως όλος ο κόσμος διάβασα κι εγώ και έμαθα την ιστορία. Πρόσφατα η ταινία Rush έδωσε και συγκεκριμένη εικόνα συμπληρώνοντας τις εικόνες που είχε πλάσει το μυαλό μόνο του.
Η ιστορία της πίστας είναι πλούσια… σε αγωνιστικές περγαμηνές, σε εντυπώσεις… αλλά και σε ατυχήματα. Την έχουν διασχίσει και “σημαδέψει” με τα περάσματα τους όλα τα μεγάλα ονόματα… οι θρύλοι, κυρίως του παρελθόντος. Ένα τρανταχτό παράδειγμα είναι αυτό του Rudolf Caracciola που πρώτος εμπνεύστηκε το πέρασμα από το διάσημο karoussell που τελικά καθιερώθηκε και πλέον θεωρείται δεδομένο. Κανείς πριν από αυτόν όμως δεν είχε σκεφτεί να βουτήξει αριστερά μέσα στο χαλασμένο κομμάτι ώστε να μικρύνει τη στροφή…
Είναι από τις διαδρομές που τελικά σε ενδιαφέρει να επιβιώσεις… να φτάσεις αλώβητος κάθε φορά στην ευθεία εκκίνησης – τερματισμού και μετά από λίγο να ξαναβουτήξεις μέσα στο βουνό σε μία νέα μάχη επιβίωσης. 147 στροφές σε περιμένουν με εχθρικές διαθέσεις. Και καμία δεν είναι ίδια με τη προηγούμενη. Κατηφορικές… ανηφορικές …με ανάποδη κλίση …με σωστή κλίση… με ψηλά κερμπς…με χαμηλά …με όλα τα είδη στροφών και δυσκολιών. Κι όσο η λογική προστάζει επιβίωση τόσο το αγωνιστικό dna κάθε οδηγού φωνάζει ” πιο γρήγορα”…
Πράσινη κόλαση …. κυριολεκτικά και φυσικά κάθε φορά που καταφέρνεις να της ξεφύγεις και να ….της “επιβληθείς” …μαγεία!
Στα χρόνια που ακολούθησαν το μήκος άλλαξε. Εκείνη η παρ ολίγον μοιραία Κυριακή ήταν η τελευταία που φιλοξένησε αγώνα F1. Εκτός του πρόβλήματος με το ανθρώπινο δυναμικό που η οργάνωση δε μπορούσε να καλύψει, φάνηκε ξεκάθαρα ότι και το μήκος της πίστας δυσχέραινε επικίνδυνα το θέμα της διάσωσης καθώς ακόμα και η Porche 911 που ειχαν οι οργανωτές στη διάθεση τους στο συγκεκριμένο αγώνα καθυστέρησε σημαντικά να φτάσει στο σημείο του ατυχήματος. Έτσι το μήκος της πίστας μίκρυνε και μετά κι άλλο και μετά κι άλλο … και σιγά έμεινε το μόνο το προσωνύμιο να θυμίζει στους παλαιότερους…
Αργότερα και μέχρι τις μέρες συνέχισαν να διοργανώνονται αγώνες ένας από τους οποίους είναι και ο φημισμένος 24ωρος ( ποιος άραγε δε θυμάται τις εικόνες από τον φετινό όπου σε κάποια σημεία το χαλάζι ήταν τόσο που δημιουργούσε ένα στρώμα στο οδόστρωμα και σε κάποια σημεία με ανηφορική κλίση τα αυτοκίνητα ανήμπορα να βρουν πρόσφυση έμεναν σχεδόν ακίνητα… )
Από το 1927 ακόμα όταν και πρωτοεμφανίστηκε σα πίστα, η πρόσβαση στο κοινό ήταν ανοιχτή. Οποιοσδήποτε κοινός θνητός επιθυμούσε μπορούσε έναντι ενός αντιτίμου να “νοικιάσει” τη πίστα και οδηγήσει στη μοναδική αυτή διαδρομή. Άπειρα τεστ κατασκευαστών και αμέτρητοι τυχεροί έχουν βιώσει την εμπειρία.
Οι περισσότεροι από εμάς μέχρι πολύ πρόσφατα “τρώγαμε” τη διαδρομή μέσα από βιντεάκια ναι αναφορές. Ώσπου…
Εδώ και λίγο καιρό η πίστα ανήκει στις διαθέσιμες του iRacing. Έχουν ήδη διοργανωθεί πολλοί αγώνες και καθώς και ο πρώτος 24ωρος στην ιστορία του iRacing και είμασταν κι εμείς εκεί.
Το ερχόμενο Σάββατο η πίστα φιλοξενεί τον προτελευταίο αγώνα του ισπανικού πρωταθλήματος Mundo Endurance Series ( MES ) στο οποίο συμμετέχουμε. Έχουν υπάρξει καλοί και κακοί αγώνες στο συγκεκριμένο πρωτάθλημα και όλα αυτά μας έχουν φέρει σε κατάσταση να φλερτάρουμε με μία θέση στη πρώτη πεντάδα της γενικής κατάταξης του συγκεκριμένου πρωταθλήματος.
Η επιλογή αυτοκινήτου σε αυτή τη περίπτωση ειναι το Audi R8 και στον επερχόμενο 6ωρης διάρκειας αγώνα, θα κληθούμε να επιβιώσουμε προσπαθώντας να φέρουμε το αυτοκίνητο… σε ένα κομματι στον τερματισμό και να πετύχουμε ταυτόχρονα τη καλύτερη δυνατή επίδοση.
Όπως πάντα αρωγοί στη προσπάθεια θα είναι οι σπόνσορες μας Πάλλας & Dynamic Sim Racing.
1st of August 1976. Formula 1’s “circus”, as the schedule required, was already in Germany, on the track of Nürburgring. It’s length at that time was 22835 meters. Its nick-name… “Green Hell” and not in vain. A route engraved during the distant era of 1925 on Eifel mountains with her Planning and implementation lasting for 2 years. Extremely difficult, dangerous, provocatively beautiful, uniquely demanding… A legend route… Designed to become the “Alter Ego” of the fabled Targa Florio, fully corresponding to its role. The previous year (1975) Niki Lauda becomes the first race driver to manage completing the route below 7 minutes, achieving track record 6.58.6 and setting the bar high for this year raising a bet for all those who want to reach or even break this record. The racetrack, due to its massive length, had many safety gaps and on top the large number of judges and medical staff required was making it hard for the organizers incurring of the operational costs. During the race weekend the weather was bad and rainy and this circumstances on Eifel mountains gives a different meaning on the situation than usual. Lauda, pioneer on safety matters at the time, tried to boycott the race but for one vote his suggestion of postponing the race did not pass and so the race begun as scheduled.
History claims that some took the risk and started the race with tires for dry weather, hoping that somewhere between the 23km would benefit with dry road.
That evening I was sitting in an apartment somewhere on Poseidonos Avenue. Significant day, some relatives were arriving or departing from or to England, I can hardly recall… since I was only 5 years’ old, but I do remember clearly the images… a F1 (all single-seaters were F1 in the eyes of a child) wrapped in flames hitting from side to side… a burning man carried away from the red- hot car by his teammates- the greatness of soul spectacular indeed! … ambulances… chaos… the name of Niki Lauda flashing everywhere with big letters… these have remained deep carved in my mind… pictures… emotions… that mixed feeling of shock and awe… At one point the same year I saw him competing again… I could not know at that time how and why… but I clearly remember even now the admiration I felt… I could not bear in my mind how someone once burned can race again.
Years passed by and as everyone in the world so did I read and taught from history. Recently “Rush” movie came to fill in the images I had formed in my mind in a more specific way.
The past of this racetrack is rich… rich in race parchments… rich in impressions… but also rich in accidents. It’s been crossed and marked by all the great names, by all the legends of the old times with greatest example Rudolf Caracciola that first inspired the great pass through the famous carousel that resulted to its establishment and that nowadays is reconsidered an integral part. No one before him had thought to “dive” left into the broken part in order to narrow the turn…
Nürburgring is one of those routes that in the end what it really matters is to last… to reach, each time, unharmed in the strait of the startup/finish line and after a while “re dive” into the vast mountains in a new survivor battle. One hundred forty-seven (147) hostile turns awaits you and not even one of them is the same as the previous. Downhill…uphill…reverse tilt…right tilt…high curbs…low curbs…all kind of difficulties and turns. And as much as logic commands survival so much the racing DNA of a driver calls “faster” … Green Hell…literally…and of course every time you manage to escape and “dominate” her…pure magic!
In the following years, the length of the track has changed. That almost fatally Sunday was the last that hosted a F1 race. Apart from the issues with the human resources that the organization could not cover, it was made clear that the length of the track was complicating the already difficult rescue procedure as even the Porsche 911 available to them on the specific race considerably delayed to reach the crash site. And for that the length of the track was reduced and reduced and now only the name remains to remind its formal glamour. Later on, and up to our days, races were keep organized on the track with the most famous one the 24h… I wonder who does not remember this year’s race where the hail was so much that created a layer on the pavement and in several uphill spots the cars unable finding adhesion points, stood almost still.
Even from 1927, when the racetrack first appeared, it was open to the public. Whoever desired, could hire the track for a price and drive through this unique route. Endless manufacturers tests and countless lucky ones that managed to live the experience. Most of us, we were devouring this route through videos and references… until recently… now the racetrack is available in iRacing. Already many races have been organized as also the very first 24h simulate endurance in iRacing’s history and we were there. This Saturday the track will host the penultimate race of the Spanish championship Mundo Endurance Series (M.E.S), in which we compete. We had good and bad races in this championship and all that have happened gave us the chance to flirt with a position among the first five in the general classification of the specific event. In this case our choice of car is Audi R8 and in the upcoming 6h endurance race, we will be called to survive bringing the car to the finish line in one piece while at the same time achieve the best optimum performance.
As always helpers in our try will be our sponsors Pallas Parts & Dynamic Sim Racing.
