Sports Car Open Suzuka 10h
κάπου στο “χθες”
Μετά το πέρας του πρωταθλήματος η διοργανώτρια αρχή, σε μία προσπάθεια αναβίωσης παλαιών συμβολικών αγώνων ανακοίνωσε τις 10 ώρες στη Σουζούκα.
Οι κατηγορίες ήταν 2
GRAND TOURING 1 (GT1)
Aston Martin DBR9
Chevrolet Corvette C6.R
GRAND TOURING 3 (GT3)
Audi R8 LMS GT3
BMW Z4 GT3
Ferrari 488 GT3
Mercedes-AMG GT3
Οι κλασσικές “διαβουλεύσεις” ξεκίνησαν με επιλογές και γνώμες εκατέρωθεν να ποικίλουν. Χαμός αρχικά, όπως πάντα, και τελικά συγκροτήθηκαν 2 τριμελείς ομάδες, μια για κάθε κατηγορία. Εκείνοι της GT1 κατηγορίας ( στην οποία συμμετείχα ) επέλεξε για αυτοκίνητο την Άστον Μάρτιν. Η άλλη ομάδα τη Ferrari στη GT3 κατηγορία.
15 μέρες πριν
Ο διαθέσιμος καιρός για προετοιμασία δεν ήταν τόσο πολύς όσο σε άλλες περιπτώσεις αφού μεσολαβούσαν οι 12ώρες του Bathurst. Ουσιαστικά έμεναν σκάρτες 15 μέρες από τις οποίες η σοβαρή προπόνηση και προετοιμασία αφορούσε στη τελευταία εβδομάδα.
Τα πειράγματα του τύπου “φίλε? σε λένε ..Μποντ? Τζέϊμς Μποντ?” από τους “μικρούς” προς τη GT1 ομάδα – λόγο προφανώς της επιλογής του αυτοκινήτου – δεν έλειψαν και κάπως έτσι όλα τα βράδυα της βδομάδας κύλησαν με προπονήσεις και ρυθμίσεις στα σεταπ των αυτοκινήτων.
Tελευταία εβδομάδα
Γενικά όσο μπορούσαμε να κατασκοπεύσουμε τον ανταγωνισμό, που ξέραμε πως είχε αφιερώσει περισσότερο χρόνο στη προετοιμασία, τα μηνύματα δεν ήταν ιδιαίτερα αισιόδοξα καθώς οι χρόνοι έδειχναν πως υπολειπόμασταν ξεκάθαρα σε ρυθμό. Μόνη μας ελπίδα “να μας ξεγελούσαν” τα φορτία καυσίμου, εκτός από το να εντατικοποιήσουμε όσο περισσότερο μπορούσαμε τη προετοιμασία.
Ξημερώματα Σαββάτου ( ημέρας αγώνα ) ακόμα ρυθμίζαμε και κυνηγούσαμε δέκατα..κι έμοιαζαν να είναι μπόλικα και σκορπισμένα παντού…
Hμέρα αγώνα
ο σέρβερ άνοιξε στις 12 το μεσημέρι για ζέσταμα 100 λεπτών …μετά δοκιμαστικά που θα καθόριζαν τη σειρά της εκκίνησης και μετά εκκίνηση.
Λόγω όσων περιγράφω πιο πάνω, μέσα μου είχα μία ηρεμία που πήγαζε από το γεγονός ότι ουσιαστικά δεν είμασταν σε θέση να διεκδικήσουμε κάποια σοβαρή επίδοση. Ξεκινούσαμε να κάνουμε έναν endurance αγώνα διάρκειας 10 ωρών, να διασκεδάσουμε και ό,τι έρθει καλώς να ορίσει. Απ΄όσο ξέρω και τα υπόλοιπα παιδιά ( τουλάχιστον της GT1 Ομάδας) κάπως έτσι το είχαν στο μυαλό τους.
Ίδια εικόνα και στο warm up. Κάπου εκεί στο μέσο όρο των χρόνων. Ο καιρός δυστυχώς ήταν γλιστερός πράγμα που μας “χάλασε” λίγο καθώς δε θα μπορούσαμε τουλάχιστον να το στύψουμε το εργαλείο… αλλά ήταν το ίδιο για όλους και πολύ γρήγορα έπαψε να μας απασχολεί.
Το warm up τελείωσε και ο Νέστορας όπλισε … Όπλισε και πυροβόλησε… μία στο στόχο με χρόνο 1.55.174 και μία τζούφια αφού στο δεύτερο γύρο ένα off-track ακύρωσε το χρόνο. Για την ιστορία είχε βρει 2 δέκατα και εύκολα η 9η θέση στη σχάρα εκκίνησης θα μπορούσε να ήταν 5η ή 4η… ιστορίες όμως και υποθέσεις .
9Η θέση στην εκκίνηση και τον αγώνα ξεκίνησε ο Νέστορας. 1η ώρα….τι ώρα!! χαμός. Κυριολεκτικά τα είχε όλα …εξόδους…μάχες…επιθέσεις…άμυνες… όλα. Βαθμός δυσκολίας σε κλίμακα 1 – 10 … 11 !!!
Αρχικά με το “go” χάθηκε μία θέση …πολύ νωρίς για να ρισκάρει κανείς οτιδήποτε. Ο Νέστορας ως άλλος Iron Man στάθηκε άξια απέναντι σε κάθε πρόκληση. Ακόμα και απέναντι στον κακό του εαυτό, όταν ένα χάσιμο του σημείου φρεναρίσματος στο τρίτο γύρο που κόστισε άλλες δύο θέσεις, δεν τον αποσυντόνισε διατηρώντας την ψυχραιμία και την αυτοσυγκέντρωση του. Επιθετικός όποτε χρειάστηκε, υπομονετικός όταν έπρεπε, θαρραλέος όταν το επέτρεψαν οι συνθήκες εκμεταλλεύτηκε κάθε ευκαιρία, μετουσιώνοντας εκείνη τη 13η θέση του τρίτου γύρου σε 6η και διατηρώντας αλώβητο το “όπλο” μετά από μία δύσκολη ώρα παρέδωσε τη σκυτάλη στον Γιάννη.
Ο Γιάννης είναι καινούργια προσθήκη και μερικούς μόλις μήνες στην ομάδα. Χαρισματικά γρήγορος σε ότι κι αν οδηγήσει, οι χρόνοι του, σχεδόν με το καλημέρα, αποτελούν ένα από τα σημεία αναφοράς. Σε διαδικασία προσαρμογής ακόμα, πολύ “καινούργιος” σε endurance φιλοσοφία αλλά δείχνει ότι μαθαίνει …. όσο γρήγορα οδηγεί.
Ο ζων και σπουδαστής στην Αγγλία ” Άγγλος…γητευτής” ήταν ο δεύτερος που κάθισε στο τιμόνι παίρνοντας από τον Νέστορα τη σκυτάλη και μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας των πιτ από όλες τις ομάδες βλέπει το όνομα του στην 7η θέση και μετά από 5 γύρους φτάνει και καταπίνει τον 6ο εδραιώνοντας τη θέση που είχε από πριν ο Νέστορας. Κινείται δαιμονισμένα γρήγορα προσέχοντας ταυτόχρονα πολύ και με την κίνηση και τα ντουμπλαρίσματα στα GT3 αυτοκίνητα να δυσκολεύουν πάρα πολύ τη προσπάθεια.
Τα αυτοκίνητα των δύο κατηγοριών δεν έχουν μεγάλη διαφορά στις στροφές και αυτό καθιστά πολύ δύσκολα τα ντουμπλαρίσματα στα σφιχτά κομμάτια της πίστας εκεί που η δύναμη του μοτέρ δεν μπορεί να κάνει τη διαφορά.
Δείχνει να κάνει λίγο καλύτερη διαχείριση από το προπορευόμενο αυτοκίνητο της κατηγορίας και ροκανίζει σιγά σιγά τη διαφορά.
Σε μία στιγμή ενθουσιασμού προσπαθώντας να ρίξει γύρο σε ένα αυτοκίνητο GT3 κατηγορίας ο Γιάννης “βλέπει” κενό και ορμάει …το GT3 όμως δεν έχει πρόθεση να δώσει χώρο σε εκείνο το σημείο και μοιραία ακολουθεί επαφή… εκείνοι ( η GT3 ) κάνουν ένσταση στους αγωνοδίκες και εκείνοι ( οι αγωνοδίκες ντε ) αμολάνε τον πέλεκυ …
Kαμτσικιά drive-through είναι η τιμωρία και το αποτέλεσμα αυτής 4 θέσεις αφού μετά και την εκτέλεση της ποινής φιγουράρουμε στην 10η θέση.
Ο Γιάννης εκφράζει έναν… ελεγχόμενο εκνευρισμό κι εμείς απ έξω, ξέροντας πως η φάση ήταν απολύτως οριακή και οι αγωνοδίκες κινήθηκαν στο όριο της αυστηρότητας, αναγνωρίζουμε το δικό μας ποσοστό ευθύνης και “αποδεχόμαστε” το όλο γεγονός ηρεμώντας τον. Αυτός ο ελεγχόμενος εκνευρισμός πάντως πρέπει να έχει δώσει καμιά 50αριά άλογα στο μοτέρ γιατί οι χρόνοι πλέον είναι σχεδόν σταθερά μισό δευτερόλεπτο κάτω. Στους επόμενους 6 γύρους η 10η θέση γίνεται 7η και προγραμματισμένο πιτ για καύσιμα και ελαστικά.
Μη θέλοντας να διαταράξουμε τα “φενγκ σούι” όλου του κόσμου ο Γιάννης διατηρείται στο τιμόνι με την “εντολή” να … εκμεταλλευτεί το θυμό του ……….
55 ακόμα λεπτά δαιμονισμένου ρυθμού. Δαιμονισμένου και αλάνθαστου και η πίεση στη μπροστινή ομάδα είναι συνεχής και εμφανής. Από την 11η μετάτα πιτ, στην 7η θέση και η σκυτάλη και πάλι στον Νέστορα. Η ζημιά έχει γίνει αλλά η πίεση έχει αποδώσει καρπούς αφού μετα τα πιτ ” η Hellenic Racing team σας πληροφορεί οτι η 7η θέση είναι πλέον κατειλλημένη”…
Ο Νέστορας είναι ζεστός. Μετά από εκείνη τη πρώτη ώρα που “δοκίμασε τα ορια” του έχει παραμείνει ζεστός χωρίς άγχος πλέον, αφού στη πίστα οι συνθήκες είναι τελείως διαφορετικές, με τις διαφορές ανάμεσα στους συνδυασμούς να έχουν σχηματιστεί και τη κυκλοφορία σε κανονικές συνθήκες.
Η επίθεση που εξαπολύει ωστόσο είναι συνεχής και ανηλεής και στον 20ο γύρο από την ώρα που ανέλαβε και πάλι, κερδίζει την έκτη θέση η οποία 4 γύρους μετά γίνεται 5η. Πιτ για ανεφοδιασμό χωρίς αλλαγή οδηγού και όταν τελειώνει ο κύκλος των πιτ από όλες τις ομάδες, η 6η θέση είναι το καινούργιο μας κεκτημένο.
Τέσσερις γύρους πριν τελειώσει και το δεύτερο του στιντ βρίσκεται πέμπτος και έρχεται η ώρα του δεύτερου πιτ και αλλαγή οδηγού ….
“Βραδιάζει πάλι σήμερα βραδιάζει, κι έρχεται η ώρα η δικιά μου….”
Φορώντας τη φόρμα μου το πρωί τον αγώνα, πήρα εκείνες τις λίγες στιγμές που κάθε οδηγός έχει δικές του σε μία προσπάθεια να αυτοσυγκεντρωθώ και να αποβάλλω την ένταση του επερχόμενου αγώνα, που όσα χρόνια και αν περάσουν θα με συντροφεύει… Εκείνες λοιπόν τις στιγμές οι σκέψεις μου ήταν “πάμε …να περάσουμε όμορφα και ό,τι καλύτερο μπορέσουμε” πιστεύοντας όμως κάπου βαθειά μέσα μου ότι δε το έχουμε … Τώρα όσο ο αγώνας διαδραματιζόταν και ζώντας τη προσπάθεια των παιδιών, ένα καινούργιο άγχος με είχε κατακλύσει σχεδόν εξ αρχής. Μη τυχόν και ο δικός μου, χειρότερος από τον δικό τους, ρυθμός στοιχίσει στο αποτέλεσμα και στη μέχρι εκείνη τη στιγμή σχεδόν άψογη προσπάθεια.
Αν μπορούσα θα είχα αποφύγει τελείως να οδηγήσω αλλά δε γινόταν επομένως έπρεπε να σφίξω τα δόντια και να επιβληθώ στα άγχη και τους φόβους μου. Σκέφτηκα πως η καλύτερη χρονικά στιγμή ήταν κάπου στο μέσο του αγώνα ώστε να υπάρχει ο χρόνος να αντιδράσουμε και να περιορίσουμε οποιαδήποτε …”ζημιά”
Κάπως έτσι, με τα χέρια μου βαριά άλλαξα τον Νέστορα. Θυμάμαι πόσο μουδιασμένα έκανα τους πρώτους 2 γύρους προσπαθώντας να συλλέξω όλα εκείνα τα δεδομένα από τις συνθήκες που επικρατούσαν στο δρόμο, από το αυτοκίνητο, από τη κίνηση γύρω μου, που είναι απαραίτητα. “Ξεκλείδωσα” βλέποντας πως όλα ήταν οκ και ο ρυθμός μου όχι τόσο κακός όσο φοβόμουν. Πολύ γρήγορα “φόρεσα” αυτοκίνητο και συνθήκες και άρχισα να κινούμαι όσο πιο γρήγορα μπορούσα. Πλέον μία ταμπέλα με έντονα γράμματα νέον αναβόσβηνε μπροστά στα μάτια μου που έγραφε ” μην ενθουσιάζεσαι και μην υπερβάλλεις ΠΟΥΘΕΝΑ ” …. πίεσα αλλά πολύ προσεκτικά σε όλη τη διάρκεια του στιντ μου. Παρακολουθούσα τους χρόνους μου σε σύγκριση με τους γύρω και είχα συνέχεια αίσθηση του τι κάνω. Μίκραινα συνέχεια τη διαφορά με το μπροστινό αυτοκίνητο ενώ απομακρυνόμουν από το πίσω και αυτό απέδωσε αφού στους τελευταίους μου έξι γύρους είδα την 6η θέση να γίνεται 5η και αμέσως μετά 4η. Ναι ήξερα ότι τελικά τα είχα καταφέρει και δεν είχα καθυστερήσει ή ζημιώσει τους υπόλοιπους αλλά ξεκάθαρα ο ρυθμός τους ήταν λίγο καλύτερος οπότε αποφάσισα να παραδώσω τη σκυτάλη.
ο Γιάννης σε πολύ καλή κατάσταση ήρεμος και εκείνος και απαλλαγμένος από άγχη πετούσε κυριολεκτικά γράφοντας διαδοχικά τους ταχύτερους μας γύρους μέχρι εκείνη τη στιγμή. Από εκείνη τη στιγμή Γιάννης και Νέστορας εναλλάσσονταν συνεχώς στο τιμόνι ροκανίζοντας πολύ λίγο μεν συνέχεια δε τη διαφορά από τους μπροστινούς.
Σε μία απέλπιδα προσπάθεια μικρύναμε τα 2 τελευταία στιντ αποφασίζοντας τη τελευταία 1,30+ ώρα να μην αλλάξουμε ελαστικά. Μία ολιγωρία της μπροστινής ομάδας και ένας παρά πολύ αργός γύρος για να μη μείνουν από καύσιμα μας έδωσε ελπίδες αφού βρεθήκαμε από 1+ λεπτό πίσω μόλις στα 13 δευτερόλεπτα αλλά με φρέσκα ελαστικά και μικρό φορτίου καυσίμου και εκείνοι ήταν αδύνατο να εκμεταλλευτούμε την ευκαιρία.
Η ζημιά έγινε σε εκείνη τη ποινή τη δεύτερη ώρα καθώς ο πολύτιμος χρόνος που χάθηκε δεν γινόταν να αναπληρωθεί μετά. Όμως αυτή η 4η θέση ήταν τελικά μία πολύ καλή επίδοση. Γιατί ήρθε μέσα από μία ομαδική προσπάθεια, γιατί όλοι τελικά σταθήκαμε στο ύψος μας και γιατί δεν υστερούσαμε σε τίποτα από τον ανταγωνιμσό με ένα αυτοκίνητο που δεν έχουμε ξανατρέξει ποτέ και ασχοληθήκαμε ουσιαστικά και σοβαρά μία εβδομάδα πριν τον αγώνα.
Ένα πολύ μεγάλο μπράβο στους 2 teammates μου για τη προσπάθεια και το αποτέλεσμα.
Η ομάδα GT3 δεν ευτύχησε να ζήσει το ίδιο έντονες και όμορφες στιγμές. Εκκίνησαν από τη 17ή θέση της κατηγορίας. Πολύ καλή και δυνατή εκκίνηση και 8 γύρους αργότερα είχαν ήδη κερδίσει 7 θέσεις. Δυστυχώς σε εκείνο το σημείο μία ποινή διέλευσης λόγω υπαιτιότητας σε επαφή με άλλο αυτοκίνητο που τους έριξε εφτά θέσεις πίσω αλλά και έναν ολόκληρο γύρο. Αυτό οριοθέτησε και την όποια επίδοση τους. Δε τα παράτησαν και συνέχισαν τη προσπάθεια. Βασίλης, Παύλος, Γιώργος Ζέρβας άλλαζαν θέσεις διαδοχικά πίσω από τα πηδάλια και κέρδιζαν θέσεις. Όλα αυτά μέχρι τον 143ο γύρο που μία στιγμή έφτασε να βάλει τέλος στη προσπάθεια.
Ένα ατίθασο κερμπ πετάχτηκε μπροστά τους με θράσος …. ο Γιώργος δε τ απέφυγε. Όρμηξε πάνω του με αυτοθυσία κι εκείνο τον έστειλε στα βράχια … ( μπαριέρα με λένε.. ). Οι ζημιές ήταν μεγάλες και εκεί η ομάδα εγκατέλειψε τη προσπάθεια.
Ευχαριστούμε πολύ τους χορηγούς μας
by Andy Perrs
Sports Car Open
Suzuka 10h
Memories from the “past”
After the completion of the SCO championship, and the bad taste that the 2nd position left in our mouth, the CORE team decided to give birth to a historic race of the past. The name of the race is the 10 Hours of Suzuka. Two categories have been announced.
GRAND TOURING 1 (GT1)
Aston Martin DBR9
Chevrolet Corvette C6.R
GRAND TOURING 3 (GT3)
Audi R8 LMS GT3
BMW Z4 GT3
Ferrari 488 GT3
Mercedes-AMG GT3
As always, we started to debate which is the best category and which car to race with. Finally, we decided in a democratic way to form two teams. One for the GT1 category with the Aston Martin car (in which I raced for) and one for the GT3 category with the Ferrari one.
15 days before the Race
Time to practice was not much since we had the Bathurst Race in between. In a nutshell, we had only 15 days to practice, which actually means only 7 days.
It goes without saying that we got a lot of teasing from all the team members regarding the selection of the Aston Martin car since that is a car that we do not race a lot. “How the car does handles Mr. Bond and would you like your Martini shaken or stirred, were just of the few things that we have heard the last 2 weeks.
Seven days to go
As “original” James Bond we tried to spy as much as possible how the rest of teams are performing. The first data were not so positive and our only hope was that the competition was “running on low fumes” compared to our lap times which are always “or not” on full tanks.
The sun starts to shine on Sat morning and with the great support of Mr. Q (Nestoras, Andy and Giannis) we are almost there. We are still missing fee tenths left and right but we are on a good trajectory.
Race Day
The warm-up of 100 minutes has started at 10 GMT, then Qual for 20 minutes or 4 Laps and then checkered flag.
The fact that we were not 100% prepared, it worked like an anti-stress pill for me and my heart feeling was that we were going to be very competitive. On the other side that is a ten hours race that everything can happen and we are here to have fun. That was the mindset of most of the team members.
During the warm-up, our pace is somewhere in the middle in terms of lap time. Weather is not “fast” meaning that we have to slide the monster a bit but that applies for all the teams.
Warm up is over…Nestoras is prepping for the Qual. First lap @ 1.55.174 P9. The second attempt is 2-3 tenths faster and we are flirting with P5 or even P4. Few corners before the finish line a yellow line appears on the top of the screen with an off-track flag…
Race
The first hour of the race was hellish! We experienced literally everything… Quite a few battles, some in defensive mode, some others in offensive, some off-tracks and adrenaline was hitting the maximum
Before even the first turn we have lost one position or to say it better, too much to risk a position in the actual start of a 10hr Race. Nestoras managed to remain calm even after a minor mistake on the third lap which resulted to P13. He rolled his sleeves, he put the head down and started to execute. He was a bit of everything; aggressive, patient and very courageous to transform every chance into a gained position. One hour later we were P6!
The car is in the pit lane and Giannis take over from Nestoras. Giannis is the latest addition to our team. Naturally fast and his times are the baseline for the rest. He is still on the learning curve re the endurance races but he learns faster than he drives. After the completion of the pit stop for all the teams, Giannis is P7 and in just 5 laps gains the 6th position, the same one that Nestoras handed the car to him. He drives like hell but paying attention to the traffic and the lapping of the GT3 cars, which are difficult to pass in the tight parts of Suzuka.
P5 is on the radar and little by little Giannis is getting closer. During that period Giannis is trying to lap a GT3 car which in theory gives him space to pass him from the left. In reality, there was not any mutual agreement to do so and as a result, we have an intimate moment. Few laps later we see a notice that we had to serve a DT for that move. The P6 is now P10.
Some “French” words decorate the Team Speak room and we (teammates) try to calm him down. The outcome of Giannis’ temper is to make him lap half a second faster than before and the P10 is P7 in 6 laps time. We take advantage of that momentum and we maintain Giannis in the James Bond car for another stint. 35 more laps in qualification mode and the pressure into the teams which are fronting us is getting bigger and bigger and pls move to the side. Giannis got out of the pit lane in P11 and gave it to Nestoras for the next stint in P7.
Nestoras is charging again. After his first stint, he is still in shape with no stress this time, since the track conditions are totally different. Less traffic and things are more manageable.
20 laps later he gains one position and now we are P6. 4 more laps and we are P4. Back to the pit lane and Nestoras stays for one more stint. In reality, moving Nestoras out of the car was like asking Vettel not to complain for a whole race; NFW! When all teams have completed pit stop we are P6. Four laps before the end of that second stint is P5 and the times has come for my turn to drive.
As I stated earlier, the goal of the day was to have fun and enjoy the race since our pace was not very competitive. During the morning hours, I tried to be calm and focus on that. Now, during the first hours of the race, my teammates were not only enjoying the race but they were performing for the podium. As you can understand that gave me a lot of stress. Will I be able to match their times? Will I avoid any mistake that will cost time and positions? Will I perform equally and match their perfect race till now?
I even though not to drive at all but that was out of the question due to the regulations of the race. Then I said since I have to drive let’s do it now, in the middle of the race, which any mistake can be recoverable.
I still remember the two first laps after I replaced Nestoras. I was trying to adapt to the track conditions as soon as possible. Then I realized that my pace was not bad and I was in a position to lap at the same pace like my teammates. Nevertheless, I remained focused on my initial target which was not to make any mistake and return the car unharmed. If I was able to gain some positions even better. In the last 6 laps I was P5 and even before the completion of the lap, I was P4. The pace of my teammates, though, was a bit faster, so we decided to hand over the car to them.
Giannis jumped into the driving seat and he was literally in a flying mode, capturing the fastest times till that time of the race. Nestoras and Giannis were switching every stint and managed to reduce the time from the P3 car, little by little.
The only way to change our faith was to change strategy. Therefore we decided to shorten the last two stints and not to change tires. That in combination with a slow lap of the P3 team in order to avoid running out of fuel, we managed to reduce the relative time from 1+ minute to 13 seconds. Sadly that was not enough and the end of the race left us with an unsatisfied feeling.
We could not have done anything better based on our pace and the way we performed as a team. The DT penalty of the second hour was the reason of not being in the podium but that is part of the game. I just want to state that that was the first time we race the Aston Martin and our result was the outcome of one week training only. Kudos to my teammates!
The GT3 team was on the same trajectory like us. They started at P17 and after 8 laps managed to be P10. Unfortunately, a DT penalty dropped them back to P17 again. They did not give up but during lap 143 and after gaining 6 positions a love in the first sight of their car with a curb resulted to the pit lane with 11 minutes repairs and another 4 optional ones. At that moment they decided that was not worth it and retired the car.
As always, we would like to thank our partners for their unconditional support!
by Andy Perrs
