«Μεγάλο δρόμο θα διαβείς ….στεφάνι θα φορέσεις ….»

Η παραπάνω προσφιλής και συνηθέστερη φράση κάθε λογής μάντισσας / καφετζούς, κυρίως παλαιότερων εποχών με κατάλοιπα και στις μέρες μας ….

Τέλη Αυγούστου ανακοινώθηκε από την ομάδα της Core η δημιουργία και διεξαγωγή ενός πρωταθλήματος. Το multiclass μοντέλο της, η τετράωρη διάρκεια των αγώνων και η συχνότητα του ενός αγώνα το μήνα περίπου, ταίριαζαν γάντι στην ομάδα.

Παρά το γεγονός ότι ήδη προγραμματίζαμε τη συμμετοχή μας στο επερχόμενο τότε προκριματικό πρωτάθλημα του Blancpain αλλά και έχοντας βλέψεις και στο Neo Endurance Series η πρόκληση δε μπορούσε να περάσει στα ψιλά.

Συζητήσεις επί συζητήσεων και σχέδια, πλάνα οργανογράμματα προκειμένου να εκμεταλλευτούμε κάθε δυνατό απόθεμα χρόνου και δυναμικού κατά το καλύτερο δυνατό ώστε να ανταποκριθούμε σε όλες τις «υποχρεώσεις».

Όμως αυτή είναι μία ανασκόπηση για το συγκεκριμένο πρωτάθλημα και εκεί θα εστιάσουμε.

Το Χρονικό

Με τις προετοιμασίες σε όλα τα επίπεδα σε οργασμικό επίπεδο έφτασε η ημερομηνία του πολυπόθητου πρώτου αγώνα. Πολλές ώρες προπόνησης, μεγάλη πίεση και μερικές μόνο μέρες πριν την έναρξη το σιμ αποφάσισε διορθωτικές κινήσεις όσον αφορά το bop ( balance of performance ) της κατηγορίας που συμμετείχαμε ( gt3 ) αλλάζοντας τα δεδομένα. Έξτρα άγχος και προσαρμογή των σετ στα καινούργια δεδομένα μαζί με τη συνειδητοποίηση ότι το αυτοκίνητο που είχαμε επιλέξει «το έσφαξαν». Δύο ομάδες ( μπλε και κόκκινοι ) και 10 οδηγοί.

Κυριακή 8 Οκτωβρίου ημέρα του αγώνα και η ώρα να εξαργυρώσουμε τη προσπάθεια. Για την ομάδα των κόκκινων η προσπάθεια οριοθετήθηκε νωρίς νωρίς όταν σε ένα φρενάρισμα πανικού το αυτοκίνητο γύρισε και στη συνέχεια χτυπήθηκε από ερχόμενα αυτοκίνητα που δε κατάφεραν να το αποφύγουν.

Για τους μπλε τα πράγματα πήγαν πολύ καλύτερα . Με υπομονή και έξυπνη οδήγηση απέφυγαν τα προβλήματα και έχοντας το ρυθμό τελικά πήραν τη δεύτερη θέση. Παρακαταθήκη για τη συνέχεια του πρωταθλήματος.

5 Νοεμβρίου Μόνζα. Στο ναό της ταχύτητας. Ψηλά στις κατατακτήριες οι μπλε και μία πολύ πειστική 3η θέση. Ειδικά σε μία πίστα που δεν ευνοούσε το αυτοκίνητο. Δεύτερος αγώνας και τα παιδιά είναι εκεί. Χαμόγελα… κάτι φαίνεται … και έχουμε προκαλέσει τη προσοχή…

οι κόκκινοι πιο άτυχοι μπλέχτηκαν στο χαμό των πίσω θέσεων και σε ένα ατύχημα που τελικά στοίχισε σε ρυθμό αγώνα.

3 Δεκεμβρίου ..3ος αγώνας …Βέλγιο, Σπα, νύχτα ….

Οι κόκκινοι με αυτογκόλ από τα αποδυτήρια αφού η δήλωση με λάθος αυτοκίνητο δε τους επιτρέπει να κάνουν ούτε μέτρο. Οι μπλε δείχνουν χαρακτήρα. Πίσω από τους πρώτους ( που γυρνάνε σε ένα διαβολεμένα γρήγορο δικό τους ρυθμό ) είναι οι best of the rest και η δεύτερη θέση στο βάθρο τους φέρνει πρώτους στη κατάταξη του πρωταθλήματος.

Πέρα από τα χαμόγελα και την αισιοδοξία η πορεία δείχνει τη δυναμική της ομάδας. Όταν δε συνωμοτεί εναντίον μας το σύμπαν και δείχνοντας τις δυνατότητες μας μπορούμε να είμαστε εκεί.

Χριστούγεννα και ανάπαυλα από τις αγωνιστικές υποχρεώσεις. Νέα χρονιά και μαζί της νέα προσθήκη στο line up της ομάδας ( λέγε με Χουρδάκη Γιάννη )

7 Ιανουαρίου 2018… και σαν ομάδα καλούμαστε να υπερασπιστούμε τη πρώτη θέση. Στις προπονήσεις θεωρούμε ότι ο ρυθμός μας είναι γενικά καλός. Την ημέρα του αγώνα έρχεται το χαστούκι. Απλά ο ανταγωνισμός ήταν καλύτερος. Παρά την αλάνθαστη υπερπροσπάθεια και παίρνοντας το καλύτερο δυνατό, αποδίδοντας τα μέγιστα καταφέρνουμε μόλις μία τέταρτη θέση. Οι μπλε όλα αυτά γιατί οι κόκκινοι χωρίς βαθμολογικό ενδιαφέρον τερμάτισαν στην ένατη θέση.

Πλέον στη κατάταξη του πρωταθλήματος είμαστε δεύτεροι 5 βαθμούς πίσω από τους πρωτοπόρους και 2 μπροστά από τους 3ους.

Τελευταίος αγώνας. Βραζιλία…Ιντερλάγκος. Αυλαία. Πάμε στον αγώνα ελπίζοντας στο θαύμα. Οι πιθανότητες είναι εναντίον μας. Δεν ονειροβατούμε, δεν παραδινόμαστε. Έχουμε προετοιμαστεί όσο καλύτερα μπορούμε και τουλάχιστον δε θα πέσουμε αμαχητί.

Πραγματικά είμαστε ανταγωνιστικοί. Μέχρι και μία ώρα περίπου πριν τη λήξη φαίνεται πως το πρωτάθλημα το έχουν καθαρίσει οι μέχρι εκείνη τη στιγμή πρώτοι Vendaval. Αλλά εκεί έρχεται το λάθος…βγαίνουν και κάθε ελπίδα τους σβήνει. Μας χωρίζει ένας βαθμός από το να στεφθούμε πρωταθλητές. Οι διαφορές όμως έχουν διαμορφωθεί πλέον. Πιέζουμε όσο μπορούμε δε κάνουμε πουθενά λάθος …τερματίζουμε. Το ίδιο όμως και οι αντίπαλοι.

Οι κόκκινοι λίγο πιο πίσω …σε έναν αγώνα που επιτέλους δε στράβωσε από ατυχήματα έδειξαν πως είχαν το ρυθμό να είναι ανταγωνιστικοί.

Τελικός απολογισμός 2η θέση στο πρωτάθλημα.

Συναισθήματα

Όταν φτάνεις τόσο κοντά, όταν το αγγίζεις με τα ακροδάχτυλα σου για λίγο και μετά το βλέπεις να γλιστράει ανήμπορος να αντιδράσεις μένει μία πίκρα. Ανθρώπινο και φυσιολογικό.

Πέρα και πίσω όμως από αυτό υπάρχουν και άλλα συναισθήματα και συμπεράσματα. Ίσως πιο ουσιαστικά από έναν πίνακα αποτελεσμάτων.

Υπάρχει μία 4μηνη ομαδική προσπάθεια. Άπειρες ώρες οδήγησης, σκληρής προπόνησης, ατελείωτων γύρων, προσπάθειας εύρεσης και του τελευταίου δέκατου. Κάποιοι οδήγησαν, φάνηκαν, πρωταγωνίστησαν και άξια απόλαυσαν τα φώτα. Υπήρξαν όμως και αυτοί που εργάστηκαν πίσω από τους προβολείς. Που ήταν εκεί και υποστήριξαν τη προσπάθεια και που έχουν το δικό τους μερίδιο στη επιτυχία.

Σε μία επιτυχία που πάνω απ όλα ήταν αποτέλεσμα ομαδικής προσπάθειας και δουλειάς.
Σε μία επιτυχία που όσο ερχόταν τόσο έστρεφε πάνω μας τη προσοχή. Το outsider, η ομάδα «από το πουθενά» που ξαφνικά πρωταγωνιστούσε και διεκδικούσε επί ίσοις όροις ακόμα και το πρωτάθλημα. Αθόρυβα χωρίς τυμπανοκρουσίες και φανφάρες.
«Μεγάλο δρόμο θα διαβείς ….στεφάνι θα φορέσεις ….»

Ίσως η προσφιλέστερη φράση κάθε είδους μάντισσας/καφετζούς ….

Πάντα κοντά στην αλήθεια. Μεγάλο δρόμο περπατήσαμε μα στεφάνι δε φορέσαμε τελικά.

Στις ψυχρές σελίδες της ιστορίας θα μείνει το όνομα μας γραμμένο στη δεύτερη θέση της τελικής κατάταξης, στο μυαλό και τις καρδιές μας όμως θα μείνει χαραγμένο το ταξίδι… ένα ακόμα ταξίδι.

Την υπερηφάνεια μας ευχόμαστε να συμμερίζονται και οι χορηγοί μας
Omen by hp
Pallas

Εμείς τους ευχαριστούμε και υποσχόμαστε ανάλογη και καλύτερη πορεία.

by Andy Perrs