Έχει πλέον τελειώσει η τέταρτη σαιζόν του 2020. Εν αναμονή του τι καινούργιο θα έρθει και 17/12 ανακοινώνεται το πρόγραμμα των special events που καλύπτει ένα εύρος 5 τουλάχιστον μηνών.
Το περιμένει διακαώς πολύς κόσμος, ανάμεσα τους και εμείς, προφανώς και εγώ. Πρώτος αγώνας στις 23-24/1/2021 ο διάσημος Daytona24. Προσωπικά σκέψεις πολλές σχετικά με την επιλογή αυτοκινήτου. Εξ αρχής κάτι με τραβάει στην επιλογή του νεοφερμένου LMP2. Δεν είναι πολλές οι φορές που έχουμε επιλέξει το πιο γρήγορο από τις διαθέσιμες επιλογές και αυτή τη φορά με ιντριγκάρει.
Δε το μοιράζομαι με κανέναν αλλά φαίνεται πως όλη η ομάδα κινείται προς τα εκεί και τελικά η επιλογή γίνεται σαν από μόνη της και η απόφαση είναι πως θα συμμετέχουμε με Dallara P217 LMP2.
Πάει ο παλιός ο χρόνος παίρνοντας μαζί του διάφορα, όπως πάντα καλά και κακά. Έρχεται ο νέος και δώρα δε ξέρουμε αν φέρνει όντως, αλλά φέρνει οπωσδήποτε συνέχεια, το άγνωστο, ελπίδα, προκλήσεις.
Εκεί μετά τις οικογενειακές κραιπάλες των εορτών ξεκινάει και η προετοιμασία της ομάδας για τον επερχόμενο 24ωρο. Όλες οι υπόλοιπες αγωνιστικές υποχρεώσεις ουσιαστικά μπαίνουν στο περιθώριο και όλοι μαζί πέφτουμε στη μάχη της προετοιμασίας. Είναι αρκετές και διαφορετικής φιλοσοφίας οι προκλήσεις που έχουμε μπροστά μας.
Νέο αυτοκίνητο που απαιτεί εκατοντάδες χιλιόμετρα για να νιώσεις άνετα και να αποκτήσεις την αυτοπεποίθηση να το οδηγήσεις όσο πιο οριακά μπορείς. Νέοι αγωνιστικοί σύντροφοι που πρέπει να ενσωματωθούν στους μηχανισμούς, να εγκλιματιστούν στις οδηγικές απαιτήσεις και προκλήσεις του αγώνα. Χρειάζεται αυτοσυγκέντρωση, επαναληψιμότητα, σωστή κρίση κάθε στιγμή. Είναι πολλές οι προκλήσεις και έστω και σε αυτή τη μορφή του sim, είναι μηχανοκίνητος αθλητισμός και περιλαμβάνει ένα μεγάλο μέρος της άγριας ομορφιάς του αθλήματος.
Ο οργασμός της προετοιμασίας καλά κρατεί. Προπονήσεις, στιντς, αγώνες σε όσα πρωταθλήματα χρησιμοποιούν τη πίστα ( και ευτυχώς είναι αρκετά ), βροχή οι αλλαγές στα σετ και άπειρες συζητήσεις πάνω στις ρυθμίσεις του αυτοκινήτου.
Μία ολόκληρη ομάδα λειτουργεί στο πυρετό της προετοιμασίας για τον αγώνα και αυτό δεν αφορά μόνο το οδηγικό κομμάτι. Αντιμετωπίζονται διάφορες δυσκολίες έγκαιρα όπως τεχνικές αστοχίες υπολογιστών, προετοιμασία για τη προβολή της προσπάθειας προς τα έξω, σχεδιασμός αφισών, σκιν.
Οι μέρες φαίνονταν αρκετές αλλά περνάνε πολύ γρήγορα. Κάποτε ξημερώνει η μέρα του αγώνα. Όλα είναι έτοιμα. Όλα?
Από τη μεριά μας ναι αλλά όταν έρχεται η ώρα του αγώνα όλη τη κοινότητα του σιμ τη περιμένει μία δυσάρεστη έκπληξη. Ο αρχικά προγραμματισμένος για τις 3 το μεσημέρι του Σαββάτου αγώνας, δε ξεκινά ποτέ. Πάρα πολλές ομάδες – μαζί με τη δική μας – δε φαίνονται καν δηλωμένες.
Με λούζει κρύος ιδρώτας. Νιώθω τη καρδιά μου να σταματάει. Κυρίως γιατί υπάρχει και μία υποψία να έχω προκαλέσει άθελα μου τη μη συμμετοχή μας. Είμαι πεπεισμένος πως έχω αγγίξει περισσότερες από μία φορές τα όρια του εγκεφαλικού και του εμφράγματος. Έχω μουδιάσει ολόκληρος και σχεδόν δε μπορώ να αρθρώσω λέξη ..προσπαθώ να μιλήσω και προς τα έξω βγαίνει μάλλον κάτι πιο κοντά σε μουγκρητά παρά σε λέξεις.
Αποδεικνύεται μετά από αρκετή ώρα αγωνίας ότι τελικά το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίζει όλος ο κόσμος. Το πρόγραμμα που διαχειρίζεται το διαχωρισμό των δηλώσεων-ομάδων σε σπλιτς την άκουσε, κράσσαρε και τελικά τίναξε τα πάντα στον αέρα.
Έχω γλυτώσει ομολογουμένως και το εγκεφαλικό και το έμφραγμα. Οι σφιγμοί επανέρχονται σε φυσιολογικά επίπεδα και το χρώμα ξανά στο πρόσωπο μου. Κυριαρχεί πλέον ένα αίσθημα αγωνίας για το αν θα γίνει ο αγώνας.
Περνούν τουλάχιστον 2,5-3 ώρες πριν μάθουμε ότι τελικά η εκκίνηση θα γίνει κανονικά με 4 ώρες καθυστέρηση.
Οι ώρες οδήγησης όλων αναπροσαρμόζονται άμεσα. Δεν είναι εύκολο και για κάποιους ανατρέπει ή ζορίζει υπερβολικά το ήδη βεβαρημένο πρόγραμμα τους αλλά τελικά όλοι υπερβάλλουν εαυτό και όλα είναι και πάλι στη θέση τους.
Επιτέλους εκκίνηση. Ξεκινάω πρώτος. Έχω συμπληρώσει σχεδόν 15 χρόνια συνεχόμενης παρουσίας σε sim racing αγώνες. Έχω πάρει εκκινήσεις σε άπειρους αγώνες προσωπικούς και ομαδικούς. Το σφίξιμο όμως κάθε φορά παραμένει το ίδιο. Τα τελευταία 5-10 λεπτά πριν την εκκίνηση όλα μου φταίνε, σημάδι της αγωνίας. Το ίδιο κάθε φορά μέχρι να ανάψουν τα πράσινα φώτα. Εκεί μία ανάσα τα διώχνει όλα μακριά, το μυαλό καθαρίζει, η αυτοσυγκέντρωση περνάει σε άλλα επίπεδα και γίνομαι μέρος του συνόλου. Ένα ακόμα μόριο που προσπαθεί να επιβιώσει και να γλυτώσει ζημιές και μικροσυγκρούσεις που παραδοσιακά συμβαίνουν στις εκκινήσεις και γενικά τη πρώτη ώρα τέτοιου μεγέθους αγώνων.
Έχουμε αποφασίσει να μη κάνουμε κατατακτήριες και να ξεκινήσουμε από την ουρά του γκριντ σε μία προσπάθεια να ελαχιστοποιήσουμε το ρίσκο, σε έναν αγώνα που ξεκινάει με 4 ώρες καθυστέρηση και όλος ο μικρόκοσμος του βρίσκεται εδώ και πολλές ώρες σε μία ασυνήθιστη υπερένταση.
Βρισκόμαστε στο 22ο σπλιτ από τα 47 συνολικά και εκκινούμε 19οι από τις 20 συμμετοχές της κατηγορίας. Όλα πάνε καλά. Είμαι ήρεμος. Δε παίρνω πουθενά αχρείαστα και περιττά ρίσκα. Έχουμε πολλές ώρες μπροστά μας και μόνο η διάρκεια θα φέρει την επίδοση. Αποφεύγω επιτυχώς οτιδήποτε προκύπτει μπροστά και στους βιαστικούς των πρώτων λεπτών δεν αντιστέκομαι, τους αφήνω να περάσουν αμαχητί μετατρέποντας τους στο καρότο που θέλω να κυνηγήσω. Γρήγορα ξεκινάνε και τα ντουμπλαρίσματα των πιο αργών κατηγοριών και προσπαθώ να “ξεχάσω” τον παράγοντα κόστους σε χρόνο. Επικεντρώνομαι στην σιγουριά και την ασφάλεια.
Όλα πάνε καλά μέχρι το μέσο του δεύτερου στιντ. Έχουμε ανέβει θέσεις και βλέπουμε δεκάδα. Ένα ξαφνικό ξεκόλλημα-σφαλιάρα στην έξοδο του bus-stop με τρομάζει και ευτυχώς οι αντιδράσεις αποφεύγουν τη μετωπική σύγκρουση με την μάντρα απέναντι που μου χαμογελάει σαγηνευτικά….καταφέρνοντας να την ακουμπήσω απλά με το πλάι του αυτοκινήτου. Έχουμε μικρή ζημιά και χάνουμε λίγο σε τελική και ρυθμό αλλά έχουμε αποφύγει τη μετωπική και τις μεγάλες ζημιές. Υπομονή 4 γύρους να τελειώσει το στιντ και επισκευές για 14 δευτερόλεπτα. Μικρό το κακό και η Dallara μας καινούργια και πάλι. Μια-δυο θέσεις το κόστος και συνεχίζουμε.
Τελειώνει και το καινούργιο στιντ και αλλάζω με τον Λουκά. Αυτή η εναλλαγή μεταξύ εμένα, Λουκά και του συνονόματου Dj μας φέρνει μέχρι τις 2-2,30 τα ξημερώματα περίπου. Παρατηρώντας το συναγωνισμό αποφασίσω τα τελευταία μου 3 στιντ να τα κάνω χωρίς καινούργια ελαστικά και φαίνεται πως δεν είναι λάθος απόφαση αφού και με 115 γύρους πάνω τους αποδίδουν χωρίς πρόβλημα.
Είναι η ώρα της ξεκούρασης μερικών ωρών και τη νύχτα θα τη βγάλουν Νίκος, Δημήτρης, Χρήστος.
Ούτε η νύχτα κρύβει απρόοπτα και λίγο μετά τις 8 εμφανίζομαι πάλι. Έχει έρθει και ο Λουκάς. Σύμφωνα με το πρόγραμμα το υπόλοιπο μισό του αγώνα θα το μοιραστούμε οι δυο μας, έχοντας όμως πάντα και back up ασφαλείας.
Τα παιδιά έχουν κάνει εξαιρετική δουλειά. Βρισκόμαστε στην 7η θέση και με πιθανότητα να ανέβουμε μέχρι 5οι. Οτιδήποτε παραπάνω μοιάζει όνειρο απατηλό.
Κάπου εκεί η στρατηγική προσαρμόζεται και πάλι. Πλέον στοχεύουμε σταθερά σε αλλαγή ελαστικών κάθε 5 στιντ ταυτόχρονα με έναν παραπάνω γύρο σε κάθε στιντ. Αποδεικνύεται επιτυχημένη κίνηση και πλέον εναλλασσόμαστε ανάλογα με τα πιτ μεταξύ 5ης και 2ης θέσης. Λίγες ώρες αργότερα έχουμε κλειδώσει τη θέση 3η και υπό προϋποθέσεις κοιτάμε και τη 2η.
Ένα τετ-α-κέ και κάποιες μικροκαθυστερήσεις από ακουμπηματάκια μας φέρνουν σε κατάσταση να υπερασπιζόμαστε τη 3η θέση έχοντας απωλέσει κάθε ελπίδα για κάτι παραπάνω.
Τις τελευταίες ώρες με έχει πιάσει μία συχνό-ουρία. Αλλάζω αναγκαστικά κάθε 2 στιντ αντί για 3 βάση προγράμματος. Ευτυχώς ο Λουκάς είναι εκεί αλλά όταν χρειάστηκε και ο Dj και ουσιαστικά αυτό δε κοστίζει κάτι.
Στους τελευταίους 5 γύρους κάνουμε ένα αναγκαστικό πιτ να με αλλάξουν για να το πάρει και πάλι ο Dj μέχρι τη καρό σημαία.
Όλα πήγαν καλά. Έξι οδηγοί αποδώσαμε το καλύτερο μας τερματίζοντας από 19οι τελικά 3οι. Όλοι στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων και διαχειρίστηκαν σωστά τη πίεση του αγώνα.
Η προσπάθεια όμως ξεπερνάει τους 6 που οδήγησαν. Η προσπάθεια αυτή ήταν όπως πάντα ομαδική και αφορά και τον Σπύρο που ήταν πολλές ώρες support κατά τη διάρκεια του αγώνα. Αφορά και τον Κώστα που όλη τη τελευταία εβδομάδα έπρηξα με το PC μου και που τελικά έδωσε τη λύση σε διάφορα προβλήματα που παρουσιάζονταν ξαφνικά πριν αλλά και κατά τη διάρκεια του αγώνα.
Αφορά και τον Κωνσταντίνο Λιόντο που τελευταία έχει πλαισιώσει τις προσπάθειες μας και αποτελεί τον σημαιοφόρο μας σε τομείς όπως η τηλεμετρία και η διεξοδική και ουσιώδης μελέτη και αξιοποίηση της.
Ένας ακόμα αγώνας πέρασε στην ιστορία εμπλουτίζοντας τη βιβλιοθήκη της ομάδας. Έτσι το βίωσα. Ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ σε όλους τους ανθρώπους που αποτελούν μέλη αυτής της ομάδας.
Ευχαριστώ
Lucas Tzivelekis, Andreas Arvanitantonis, Christos Panoulas, Nikos Efstathioy, Dimitris Vafeiadis, Spyros Derekis, Konstantinos Giagias, Konstantinos Liontos
του Andy Perrs
