Αδράνεια…

fogp

Κάποτε, πριν από 15 χρόνια περίπου, προσελήφθη από την HP, προερχόμενος από μία μικρή αλλά πολύ ευέλικτη εταιρεία. Κάποιος μου είπε; να ξέρεις οι μεγάλες εταιρείες είναι σαν τα μεγάλα καράβια. Τι εννοείς του απάντησα? Μεγάλα καράβια, μεγάλες φουρτούνες……αλλά το μεγάλο καράβι, δύσκολα σταματάει, μου ανταπάντησε.

Η κουβέντα μας έμεινε εκεί, μιας και ο συγκεκριμένος τύπος δεν ήταν και πολύ ομιλητικός, τον φωνάζαμε σοφό θυμάμαι. Εγώ όμως προσπαθώντας να καταλάβω σε μεγαλύτερο βαθμό τι εννοεί και έχοντας αυτό το μικρόβιο να μην αφήνω τίποτα να πέσει κάτω, είτε αφορά τις τρίχες της Μενεγάκης ή τα βαρυτικά κύματα του Αϊνστάιν, είπα να το σκαλίσω λίγο παραπάνω…..

Για να μην μακρηγορήσω κατέληξα στην…. αδράνεια (μηχανική ιδιότητα ενός σώματος να μη μεταβάλλει, χωρίς εξωτερική επίδραση, την κατάσταση της ηρεμίας ή της κίνησης στην οποία βρίσκεται).  Ωραίο πράγμα η αδράνεια και σε πάει μόνη της, όσο δεν υπάρχει τριβή φυσικά.

Πέντε χρόνια πριν από την συγκεκριμένη κουβέντα, εν έτη 1996, στο σπίτι του Αλαμάρα, παίζαμε GP2 by Geoff Crammond. Formula 1 simulator και ο καλυτερος τρόπος να πας γρήγορα ήταν να έχεις απόλυτες γραμμές. Ούτε πολλά φρένα, ούτε παραπανίσιο γκάζι αλλά το πιο σημαντικό να έχεις τον απόλυτο έλεγχο του μονοθέσιου, χωρίς περιττές κινήσεις. Καθημερινή προπόνηση, καθηβραδυνή για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι, 5-6 ώρες και μετά κουβεντούλα στο παρκάκι δίπλα στην Συγγρού για ανάλυση του αγώνα. Ο Λοϊζος να μας σπάει τα @@@ κανονικά για το setup, ο Αλαμάρας προσπαθώντας να μας πείσει για τα πάντα, ο Καίσαρης να μην μιλάει σχεδόν καθόλου και ο γραφών με ένα παγωτό στο χέρι να σκέφτεται πόσο καμένοι είμαστε…..Μετά από εκείνο το καλοκαίρι ψιλό-χονδρό χαθήκαμε, τουλάχιστον εγώ.

Πως τα φέρνει η ζωή όμως και μετά από 20 χρόνια και σε μια κουβέντα στο Facebook με τον Αλαμάρα, τον ρωτάω. Είδες το Formula 1 Grand Prix που βγαίνει αύριο, και έχει και safety car ? Κλασσικός Αλαμάρας: Αυτήν την arcade @@@@@ια. Αν θες simulator παίξε iracing! Δηλαδή του λέω? Όπως καταλαβαίνετε ξαναμίλησα μετά από κάνα δίωρο, δεν ήθελα να τον διακόψω…..

Ερχόμενος στο σήμερα και ήδη μέλος της Hellenic Racing Team προσπαθώ σε καθηβραδυνή πάλι βάση να  φτάσω τους χρόνους των άλλων μελών της ομάδας αλλά ακόμα απέχω πολύ. Θυμάμαι στο πρώτο practice πέρσι τον Μάϊο στην Sebring να μου μιλάνε για Slow in Fast Out, Tail Braking, Draft, κατσίκια, τούβλα και άλλους πολλούς αγωνιστικούς όρους. Οδηγώντας κυρίως GT3 αυτοκίνητα στο iRacing δεν υπήρχαν πολλά in common με ότι κατακάθι είχε μείνει στο σκληρό μου δίσκο από την Formula 1 του Geoff Crammong. Παρά την όποια δυσκολία το έχω ευχαριστηθεί όσο δεν πάει. Αρκετό κάψιμο, πολλούς αγώνες μόνος ή endurance, μερικές νίκες με ισοδύναμους αλλά και καλύτερους οδηγούς και φυσικά πολλές απογοητεύσεις. Απογοητεύσεις πού όμως δεν σε βάζουν κάτω αλλά σε κάνουν πιο δυνατό λόγω χαρακτήρα αλλά κυρίως λόγω του support των άλλων μελών της ομάδας.

Φτάσαμε στο σήμερα και οδηγώντας πάλι στο Sebring είμαι 2 δευτερόλεπτα πιο αργός από τους πρώτους. Ένα βράδυ συζητώντας με του λοιπούς της ομάδας, μου λέει ο Ανδρέας; Έχω σηκώσει ένα video με 10 γύρους γρήγορους. Δες το και πες μου που χάνεις. Το γυρολόγιο ήταν όντως πολύ καλό με σταθερό χρόνο και τις μικρότερες δυνατές αποκλίσεις από γύρο σε γύρο.

Π: Νομίζω ότι οι γραμμές μου είναι σωστές Ανδρέα. Σίγουρα θέλω βελτίωσή στο pace και έχουμε και κάποιες διαφορές στα χιλιόμετρα από τις καλύτερες εξόδους σου. Αυτό όμως που έχω παρατηρήσει είναι ότι κάνεις κάτι που εγώ δεν το κάνω ποτέ!

A:Τι;

Π: Γλιστράς το αυτοκίνητο στις πιο κλειστές στροφές, σαν να έρχεσαι με πολλά χιλιόμετρα και για να μην κόψεις και χάσεις τα χιλιόμετρα το «γλιστράς-πετάς» πάνω ή οριακά δίπλα από τα curbs.     

Α: Ε, ναι ρε φίλε….αφού έρχομαι με φόρα και το βάρος με τα χιλιόμετρα είναι δεδομένα, δεν ξέρω τι να τα κάνω και τα εκμεταλλεύομαι.

“Δεν ξερω τι να τα κανώ….”εκεί είναι που ήρθε στο μυαλό μου η Αδράνεια ξανά και πως μια «άβουλη» δύναμη κερδίζει δευτερόλεπτα σε γύρους όταν εγώ βάζοντας δύναμη και ιδρώτα, μένω πίσω. Αλλά και πάλι η ίδια «Αδράνεια» ήταν αυτή που με κράτουσε μακριά, από αυτό που αγαπούσα τόσο πολύ, μέχρι σήμερα……